Erkeğin prensesi mi olur demeyin. Öyle bir devirdeyiz ki dedelerimiz-ninelerimiz bu günleri görselerdi şaşırıp kalırlardı. İlk dile yerleşme aşamasında ironi hatta bir nevi eleştiri içeren bu kavram; geleneksel erkeklik kalıplarının dışında olan ancak bunu sorumluluk odağında olmayarak talep eden taraf olarak yaşayan erkekleri anlatıyor.
Günümüzde hepimizin gördüğü gibi geleneksel cinsiyet rollerinde sorgulama ve kalıpları kırma yaklaşımı bulunuyor. Sert, duygusuz ve dominant olmanın erkekliğin temel özelliği-göstergesi olduğunun düşünüldüğü zamanlardan, yumuşak, duygusal, hisli erkeklerin yaygınlaştığı-hatta talep gördüğü bir zamandayız. Bu talepkarlıkla birlikte prenses erkekler de toplumun dayattığı katı -maskülen normların dışında kalanlar olarak hayatımıza girdi. Bu erkekler duygularını açıkça ifade eden, ağlamaktan çekinmeyen, zarafete ve estetiğe önem veren, kırılgan, ilgi odağı olmayı seven kişiler. Bu özelikler prenseslik sıfatının dış görünüşün aksine daha çok duygusal açıdan erkeklere eklendiğini gösteriyor.
Özellikle sosyal medyadan bizlere pompalanan bu kavram her geçen gün kabul görerek popülerleşiyor. Erkeklerin makyaj yapmasının, takıp takıştırmasının, renkli giyinmesinin, bakımına ve güzelliğine önem vermesinin zamanla olağan bir durum haline geldiğini ve hatta talep gördüğünü hatırlatmada fayda var. Bazen bu erkekleri fazla nazik, fazla hassas, hatta feminen diye tanımlıyor olsak ta bu tarz katı maskülen-maço erkek modelinin karşısında kendisine yer bulmaya devam edecek gibi duruyor.
Prenses erkek modeli bir anlamda yüzyıllardır inşa edilen güçlü erkek-katı erkektir dayatmasının önünde duruyor. Gücün kişinin kendini tüm eksiklikleri, tüm duyguları ile kabul ederek dayatmalara karşı gelmesi gerektiğini savunuyor.
Her geçen gün daha fazla insan erkekliğin sadece sert ve duygusuz olmakla tanımlanamayacağını kabul ediyor. Özgüven, kırılganlık, zarafet ve duygusal netlit erkeklerin de sahip olabileceği değerlerdir. Kim bilir en güçlü erkekler kendilerine "prenses" demekten korkmayanlar olabilir mi?
