Toplumsal Yapının Güç Kaynağı, Bayramlarımız

 

Toplumsal neşelerin ve sevinçlerin tadına varıldığı, paylaşıldığı, toplumsal birlik ve dayanışma duygusunun pekiştirildiği ne güzel günlerdir bayramlar.

Bayramlar asırların şekillendirdiği dayanışma, barış ve sevgi duygularının en üst düzeye yükseldiği, kin, kırgınlık ve kavgaların sona erdiği, iç dünyamızı ışıtan, dostluk, barış ve neşe kaynağı, benliğimize işlemiş kutlu günlerdir.

Bayramlar çocukların yüzlerinin güldüğü, oyun ve eğlence günleridir.

Gökyüzünün ve ufukların kapkara olduğu o Kurtuluş Savaşı yıllarında milletimizin sonsuza kadar var olma ve yaşama umudunun, birliğimizin ve mücadele gücümüzün tek kaynağı olarak elimizde dini bayramlarımızdan ve dinen kutsal günlerimizden başka hiçbir şeyimiz kalmamıştı.

Çalışmaların ve çabaların başarı ile sonuçlandığı yerde ve zamanda bayram vardır. 9 Eylülde düşmanın denize döküldüğü günde, yangın yeri bir ülkede, 12 milyon bitkin ve yaşlı toplumdan bugün 80 milyon genç ve dinamik bir toplumun üyeleriyiz.

Milli Mücadelenin o karanlık günlerinde bu dini günlerden ve bu dini bayramlardan habersiz bir kişi olamazdı. Kurtuluş umutlarına bu günler kaynak olmuştur. Cumhuriyet o kutsal dini günlerin üzerinde gelişen dayanışma, birlik ve mücadele ruhu ile kazanılmıştır.

Serhat şehirlerimiz Edirne ve Kars, hem milli ve hem de dini günlerimizi bütün yurt düzeyinde olduğu gibi coşku ile kutlar. Fakat Selanik ve Batum'daki veya Türkistan'daki soydaşlarımızın asırlar boyunca kimliklerini koruyabilmeleri, geleceğe umutla bakmaları, ancak unutmayacakları kutsal ortak inanç kurumları sayesinde mümkündür.

Dini bayramların, çocukların kişilik yapılanmasında çok önemli bir yeri vardır. Anne-baba, çocuklar, akrabalar, kan davalılar ve diğerleri arasındaki dargınlıklar, bu bayramlarda daha bir özenle sona erdirilmeye çalışılır.

Dargın anne-babanın perişan çocuğu bir bayram gününde yuvanın yeniden kazandığı mutluluğu yakalar.

Bayram, zorda ve darda kaldığımızda umutlarımızı yaşatır ve yeşertir, düşkünlere, yoksullara yardıma yöneltir.

Bu kurumların yalnız sosyal hayatımızda değil belki ondan daha önemli olarak ekonomik hayatımızda da gerçekleştirdiği hareketlilik, başlı başına incelenmeye değer ve ekonomide bize yeni açılımlar verecek zenginlikler taşımaktadır.

Dün ancak askerlik nedeniyle ülkeyi biraz tanıma fırsatı bulan insanımız, bugün Ramazan ayının her gününde ve bayramlarda yüzbinlerle ülkeyi bir uçtan ötekine dini mekanlar ziyareti ile yeniden keşfetmek, akraba ve dostluk dayanışmasını güçlendirmektedir.

Çocukluğumda toplumun içinde bulunduğu yoksulluk nedeniyle çevremde kurban kesen veya insanımıza dünyayı tanıma ve diğer İslam ülkeleri insanlarıyla tanışma ve dayanışma olanağı sağlayan hac ziyaretine giden hemen hemen hiç kimse yoktu.

Evrensel ilkelerin kaynağı dini inançlardır. Hümanizma, Mevlanalardan, Hacı Bektaşlardan, Yunus Emrelerden asırlar sonra Batının lügatine girmiştir ve bugün tam bir iflası yaşamaktadır.

Türkiye'nin 2000'li yıllardaki parlak geleceği, toplumun asırlar ötesinden bütünleşmiş olduğu değerler içinde içtenlikle yer alması ile mümkündür.

Anadolu insanımızı kucaklarken de onun inancını daha iyi tanımamız gereği kaçınılmazdır.

 

Kurban’ı “barbarlık” olarak görmek! toplumdan kopukluğun bir görünümüdür. Her yıl Kurban Bayram’ında aynı ilkellikle karşı karşıya kalıyoruz. Bayramda, bayramı zehir etmek bizim ülkemize özgü bir “ilkellik” örneği!dir.

Batı’da bir toplumun inanç sistemi, ibadetleri böylesine aşağılanmaz!

Bayramda, arife gününden sosyal medyada, kurbanın, “katliam” olduğunu söyleyerek bayrama, milletin inancına düşmanlıklarını kusuyorlar.!

Bayramların bilincinde olalım ve değerini bilelim. Ne güzel bayramlardır bizim bayramlarımız.

Bayramların tatil olarak algılanması, insanın şehirden, toplumdan, akrabadan, komsulardan, bayramdan tatile kaçışı, sosyal bir varlık olarak insanın kendinden kaçışıdır.

İstanbul boşaldı... Kimse kalmadı...

Kimileri sıla-i rahim (akraba ziyareti, doğru olan budur) için memleketlerine gitti; kimileri de şehri terk etti, plajlara akın etti.

 

Ege ve Akdeniz sahillerindeki otellerin günler öncesinden dolduğunu söylüyor televizyonlar...

Bayrama da, dinlenmeye de ihtiyacımız var; yorulduk.

Bayramı bayram gibi yaşayarak da dinlenebiliriz; fakat kimilerinin bayram filan umurunda değil. Bayram gibi insanları birbirine kenetleyen; dostluğu, kardeşliği yeşerten; birliğimizi, dirliğimizi pekiştiren muazzam bir imkânın değerini, kıymetini bilememek üzücü gerçekten; üzücü ve milletin geleceği adına düşündürücüdür.

Dinimiz de bu günleri tatil için koymamıştır. Dolayısıyla bayramda ortadan kaybolmak, tatile çıkmak bayramın ruhuna aykırıdır. Bayramda tatile değil bayramlaşmaya gidilmelidir.

Yaşlı olanlar evlerinde oturup ziyaretler kabul etmeli, ikramlarda bulunmalıdır.

Böylece eş, dost, yakın akraba ile sevinç ve kederlere de ortak olunmalıdır.

İslam dini, sosyal ve ahlaki değerler ile insanların eşitliği fikrini, diğer beşeri öğretiler gibi sadece söz ile savunmakla kalmamış, insanların bu değerleri özümsemesi için bir takım eğitici uygulamalar ve yaptırımlar koymuştur.

Bayramlar tüm yurtta, tek bir ferdi dışarıda bırakmaksızın tüm kardeşlerimiz, aşiretler, köyler ve kasabalarla bir arada kutlanmalı, sınır ötesi kardeşlerimize ulaşılmalıdır.

Artık Kartpostal devri her halde tarih oldu onun için tanıdıklarımızla, tanımadıklarımızla doğrudan, bir telefon veya bir E-MAIL ile buluşmanın mutluluğunu yakalamalıyız.

Bayram, bayramlaşma camide bayram namazı kılındıktan sonra başlar. Evlerde bayramlaşma, evin erkeğinin (dedenin, babanın, evin delikanlısının) camiden eve dönüşü ile başlar.

Her gününüz bayram mutluluğunda olsun.