Anne ve evlat sevgisi

Her zaman güncelliğini koruyan ve çok güzel bir görüntü veren anne ve evladı arasındaki sevgi ve diyalogun içtenliği, coşkusu ve sürekliliği bu anlamlı iletişimi zirveye çıkarmaktadır. Anne ile bebeği arasında başlayan bu sürecin güzel örneklerini hayvanların yaşamlarını gözlediğimizde de şahit olmakta ve hayvanların doğurdukları yavrularını nasıl beslediklerini, koruduklarını ve yaşamı sürdürmeyi onlara öğrettiklerini görmekteyiz. Anneliğin hayvanların yaşamında da ne kadar önemli ve işlevsel olduğunu, sevgi ve bağlılık hislerinin derinliğini, anne ve yavrusu arasındaki ilişkinin sempatikliğini izlediğimizde; annelik gibi güzel bir hasletin evrensel boyutunu daha iyi anlamaktayız.

Annelerin canıyla, kanıyla besledikleri ve dünyaya getirdikleri bebeklerini büyütme sürecinin anne karnında başladığı ve bu özverinin doğum sonrasında da devam ettiği düşünüldüğünde annelik yaklaşımının güzelliği ve mahareti bir kez daha hayranlık uyandırmaktadır. Çevremizde bebeğini doğurduktan sonra anne olmanın ulvi sorumluluğunu yerine getirmeyen ve bebeğine sahip çıkmayan çeşitli olumsuz örnekleri de görmekteyiz. Ancak bu yaklaşımların istisnai kötü örnekler olduğunu bilmekte ve asıl annelik sürecinin bebeğin doğumundan sonra başladığının farkındayız. Anneliğin fedakârlık, sabır, sevgi, sezgi, özen ve bilinç gerektiren bir toplu yaklaşımdan oluştuğu dikkate alındığında; anne olmanın sorumluluğunun anlamı daha iyi anlaşılacaktır. Özünü karşılıksız bir sevginin oluşturduğu bu güzel ve anlamlı iletişimin anne karnından başladığı, bebeklik, çocukluk ve yetişkinlik evrelerini de içerdiği ve sürekliliği nedeniyle daha da kutsal bir niteliğe dönüştüğü bilinen bir gerçektir.

Anneler için evlatları her zaman çocuktur ve büyümezler. Annelerin bu düşüncesine çocukların katılmadığı bilinse de annelerin gerçeği budur. Annelerin çocuklarını gözetme, esirgeme, onları merak etme ve zaman zaman onlar için endişe etme davranışları çocuklarına olan güvenin seviyesinden kaynaklanmamaktadır. Çünkü annelik duygusu ve refleksi; çocukların yaşından, eğitim düzeylerinden, medeni hallerinden ve iş yaşamlarından bağımsız çalışır. Çocuklar ise bebekliklerinden itibaren anneleriyle kurdukları özel ve güçlü bağ sayesinde kendilerini güvencede hissederler ve yaşları ilerledikçe bu bağın niteliğinde bazı değişiklikler olsa bile annelerinin manevi desteğine her zaman ihtiyaç duyarlar. Annelerin tecrübesinden, sezgilerinden ve görüşlerinden yararlanmak asla ihmal edilmemesi gereken değerlerdir. Çocukların annelerine olan anne sevgisi ile annelerin çocuklarına olan evlat sevgisi bir zincirin halkası gibi asla kopmayan güçlü bir bağdır.

Annelerin annelik misyonu ölünceye kadar sürer. Bu uzun süreçte çocuklarının çeşitli sıkıntılı ve mutlu yaşam evrelerini bazen yakından bazen ise uzaktan izler ve ortak olurlar. Çocuklar ise büyüdükçe bu sevgi iletişiminin diğer tarafı olarak bir yandan bu güzel diyalogu yaşamaya diğer yandan ise kendi hayatlarını kurmaya çalışırlar. İşte bu aşamada çocuklardan kaynaklanan bazı ihmalleri ve iletişim kesintilerini annelerin olgunlukla karşılamasında ve yaşamın zorunlu gerekçelerine dayandırmasında fayda vardır. Bu sevgi bağının geçici iletişim aksamalarıyla azalması mümkün değildir. Çocukların ise yaşamın tüm zorluklarına karşın aile büyüklerini ve bu kapsamda anne ve babalarını ihmal etmemeleri, duyarlı olmaları ve onların çeşitli sıkıntılı süreçlerinde yanlarında olması gerekir. Gösterilmesi gereken bu hassas yaklaşım her yetişkin bireyin insani ve vicdani görevidir. Çocukların empati yapması, aile büyüklerinin yalnızlık hissine kapılmaması için özen göstermesi ve özellikle de daha duygusal olan annelerinin kıymetini bilmeleri ve bunu annelerine hissettirmeleri çok önemlidir. Hem annelerini hem de kendilerini mutlu etmek ve ileride pişmanlık duymamak adına çocukların anneleri sağ iken bu güzel çabaları ve yaklaşımları göstermelerinde fayda vardır.

Bu yıl 8 Mayısa denk gelen Anneler Günü nedeniyle; her yaştaki tüm fedakâr annelerimizin ellerinden öpüyor, ebedi dünyalarına göç etmiş annelerimize Allah’tan rahmet, annesi ölmüş olanlar ile evlat acısı görenlere sabır, annesini hiç tanımamış olanlara ise huzur ve esenlikler diliyorum. 

(Sevgili Anacığım, Çocukların olarak seni çok seviyor, anıyor ve özlüyoruz. Ruhun şad, mekânın Cennet olsun.)