Vicdanın olmadığı yerde insanlık da biter...

Vicdan; Ne parayla satın alınabilen bir şey.

Ne sahip olmayan kişiye yüklenebilen bir meziyet...

İnsana bahşedilen bana göre en özel şeylerden ikisi, vicdan ve merhamet...

Bir canlıya merhamet duygusu ile yaklaşmak ve kötü bir iş yaptığında vicdanının buna müsaade etmemesi insan olabilmektir,

Her şeyden önce insanlık gelir...

Ailemden öğrendiğim en önemli 3 şey; vicdan, merhamet, saygı!

Her canlıya, her insana her varlığa...

Ben bu yüzden dünyada insan olmaktan başka hiçbir şeyi önemsemiyorum...

Ne mal, ne mülk, ne statü ne de dünyevi zevkler!

 

Küçükken hatırlıyorum da, bir gün anne ve babamla parkta iken, bir şeyin etrafında toplanmış bir sürü çocuğun tek bir yerde kalabalıklaştığını görmüştüm. Merakla yanlarına giderek yaklaştım. Ve birde baktım ki, küçücük bir kediye işkence ediyorlardı. Sonrası benim için sanki siyah bir bant kaydı... Annemin çocuklara bağırması ve benim çığlık çığlığa avazım çıktığı kadar ağlamam...Kanıma dokunmuştu, Ben küçük bir kediyi doyasıya sevmek isterken, akranlarımın o can’a işkence yapması zoruma gitmişti. “Neden?” demiştim?

Bir keresinde ise herkesin içinde babası tarafından dayak yiyen bir çocuk adına üzülmüştüm. Kim bilir nasıl utanmıştı, nasıl canı yanmıştı... Keşke demiştim olmasa böyle şeyler. O zamanlar dünyayı hep Atari oyunlarındaki gibi sanırdım. Gerçi o oyunlarda bile prensesi kaçıran bir canavar muhakkak olurdu. Ben hep onu kurtarmak isterdim, kurtaramadığımda sanki gerçekmiş gibi oturup ağlardım. Sanki onun benim yardımıma ihtiyacı varmış gibi...

 

Büyüdükçe algılıyorum bazı şeyleri... Ailen sana ne öğretirse sen o’sun...

Vicdan’ı da, merhamet’i de onlardan öğreniyorsun!

Ailen seni sapıkta yetiştirebilir, kendi ekmeğini alın teriyle kazanmayı da öğretebilir.

Bazen oturup saatlerce düşünüyorum bunu...

Neden tüm dünyada, türlü sapıklıklar, kötülükler, çocuk istismarcıları, katiller ve şeytanın dünya üzerinde vücut bulmuş halleri türedi?

 

Bütün bunların sebebi yavru bir kediciğe işkence eden ve onun zihniyetindeki onlarca çocuğun büyümesiydi ... Suçlusu kimlerdi? “Aileler...” Peki onların suçlusu? Elbette ki onların da “Aileleri”

 

Kimse ailesini seçemiyor elbette ama vicdan çok ilahi bir olgu.

Onu barındırmak çok özel çok güzel bir bütünlük adeta içsel varoluştan gelen bir hediye... Ama bu hediyeyi alamayanlar, kalbine dolduramayanlar var. İşte bu yüzden her Allah’ın günü bir çocuk, bir hayvan ve bir CAN acımasızca öldürülüyor. Eğitimsizlik, sevgisizlik, vicdansızlık ve cehalet bizi her geçen gün kıyamete bir tık daha yaklaştırıyor...

 

Keşke, ilahi bir güç gelse tüm dünyadaki, sapıkları, canileri, pislikleri, kara kalplileri temizlese de kurtulsak...

 

Yada kıyamet çabucak kopsa; görmesek eli ayağı kesilen köpeği, sapık bir arzuyla öldürülen 8 yaşındaki bir sabiyi, aç bırakılıp dere yatağına atılan boncuk gözlü bir bebeyi, daracık bir cam odaya hapsedilen aslanı, namus davası yüzünden kurban edilen kadınlarımızı, analarımızı, bacılarımızı ve sırf fikir ayrılıkları yüzünden öldürülen binlerce insanımızı...

 

Bu vicdansızlarla, zihniyeti bozuklarla, 2 gün yas tutup ertesi gün eğlenceden eğlenceye koşanlarla, her şeye rağmen (!) eğlencesine kaldığı yerden devam eden medya patronlarıyla, merhametsizlerle, Allah’tan bile korkmayanlarla aynı havayı solumasak.. KEŞKE...