Ne Buldun ki Gözlerimde

I.

Kocaman olmuş, irileşmiş gözbebeklerini üstümden ayırmadan, hiç konuşmadan bana bakıyordun.

Yoktu ama gözlerinde ayrılığı sorgulayan soruları.

Neler buldun ki gözlerimde.

Sessiz bakışlarının ardında neler saklıydı.

Konuşarak anlatamadığın ne varsa, gözlerinden anlamaktan korkuyordum.

Yıkılır mı, diyordum kendi kendime, yaratılan sevi dünyamız, mutluluğumuz. Kolay kırılacak bir vazo  gibi dört elle sarıldığımız, bitmesinden korktuğumuz mutlu anlarımızdı.

Senin bakışlarında yargılanmak, en gerçek yargıydı.

Ya benim, ya benim kendi yargım.

Ya ben.

Ben neler düşünüyordum.

Biliyor muydun?

 

II.

Görebildin mi gözlerimde, dostluğa aç olduğumu, sevgiye hasret kalışımı, ayrılığın acısını? Sevinçleri unuttuğumu, gözlerimden  görebildin mi?

Görebildin mi, kahpe ölümün ayrılık acısını gözlerimde.
Doğumunda ölen bebeğinin acısını, annesinin yaşlı gözlerinden hissedebildin mi? Gözyaşlarını bakışlardan görebildin mi?

Yaşadın mı, ölümün gerçek yüzünü? Tarifsiz acıların anlatılamayıp, bakışların uzaklara gönderildiğini.

Senin gözlerinden de ayrılığın acısı dökülüyordu.

Acı vardı senin gözlerinde de.

Ayrılan nişanlı genç kızların, bozulan yuvaların, öksüz yavruların, çaresizliğin, yenilmişliğin acılı yüzü vardı gözlerinde.

Senin ellerinde de kırılmışlık vardı.

Ve zor tutulan, gizlenen,  kirpiklerin ardında gözyaşların vardı.

III.

Bekleyişlerim yine devam ediyor. Belki de ben, kavuşmanın o muhteşem gününü düşündükçe, hayata tutunabiliyorum.

Yoksa bu soğuk, buz gibi gece nasıl biterdi.

Düşündün mü hiç?

Nasıl geçerdik geceden gündüze sevgimiz olmasa.

Bekleyiş devam ediyor.

Sorgusuz gözlerle buluşmaya hasretiz

Sevgiye

Dostluğa

Aşka

Bekleyiş devam ediyor.